To jest jedna z głównych korzyści płynących z uprawiania tej dyscypliny. Wygimnastykowane ciało zapobiega wadom postawy. Szczególnie przez to, że w ćwiczeniach bardzo mocno jest angażowany kręgosłup i mięśnie wokół niego. Właśnie dlatego ten sport powinny uprawiać osoby, które się garbią lub mają inne problemy z postawą. Podczas treningu trzeba być przez cały czas wyprostowanym, co przyzwyczaja ciało do tej pozycji.

Gimnastyka artystyczna to nie trening wytrzymałościowy czy interwałowy, ale rozciągający. Kiedy wykonuje się go regularnie, dość szybko można zauważyć efekty. Jest to jednak zależne od wieku, ponieważ kości osoby czterdziestoletniej nie są zbyt elastyczne. Dzięki gimnastyce artystycznej można prędko nauczyć się robienia szpagatu, nie naciągając przy tym ścięgien i mięśni.

Gimnastyka artystyczna świetnie wpływa na świadomość ciała. Ruchy są bardziej skoordynowane, a mniej „przypadkowe”. Dzięki temu wzmacnia się również poczucie własnej wartości. Człowiek staje się pewny siebie, nie boi się wyzwań. Gimnastyka artystyczna uczy dyscypliny i konsekwentnego dążenia do osiągania wyznaczonych przez siebie celów.

Gimnastyka uaktywnia również pracę mięśni, zwłaszcza tych głębokich. Dodatkowo je wysmukla, co poprawia wygląd sylwetki – ciało jest zgrabniejsze. Ten sport, jak żaden inny, pozwala na powolny rozwój mięśni i ogólne przyzwyczajenie organizmu do wysiłku. Mięśnie są rozwijane w tempie, które nie zagraża powstaniu różnego rodzaju kontuzji.

Gimnastyka artystyczna ma zbawienny wpływ na psychikę. Poprzez rozwinięcie świadomości ciała rośnie pewność siebie oraz poczucie własnej wartości. Poza tym żmudne dochodzenie do każdej pozycji uczy cierpliwości i wytrwałości, co może przekładać się na inne dziedziny życia. W tę dziedzinę sportu, jak w każdą inną, trzeba włożyć wiele pracy, a to uczy sumienności.